Benediction – พร เบเนดิกชั่น ความโดดเด่นของนักเขียน/ผู้กำกับ

“เบเนดิกชั่น” แสดงถึงความโดดเด่นของนักเขียน/ผู้กำกับ เทอเรนซ์ เดวีส์ ชายผู้ซึ่งภาพยนตร์รู้สึกเหมือนการนั่งสมาธิเกี่ยวกับอารมณ์ อารมณ์ และเหตุการณ์ต่างๆ มากกว่าการเล่าเรื่องแบบตรงไปตรงมา เหมือนกับว่าเรากำลังลอยอยู่เหนือวัสดุ โดยแตะลงไปในที่ต่างๆ ตามดุลยพินิจของผู้สร้างภาพยนตร์ ก

ารมีกวีในหัวข้อเฉพาะจะเพิ่มความรู้สึกนั้นเท่านั้น ภาพเสริมด้วยกลอนของ Siegfried Sassoon อ่านโดยนักแสดงสองคนที่เล่นเขาคือ Jack Lowden และ Peter Capaldi เดวีส์ข้ามผ่านระหว่างอดีตของ Lowden กับกรอบเวลาปัจจุบันของ Capaldi

โดยเปลี่ยนนักแสดงที่อายุน้อยกว่าให้กลายเป็นคนรุ่นเก่าในบางครั้ง นอกจากนี้ยังมีตัวเลขทางดนตรีอยู่ตลอด เช่นเดียวกับภาพสงครามจากสงครามโลกครั้งที่ 1 ความขัดแย้งที่แซสซูนในชีวิตจริงได้คัดค้านในปี 1917 หลังจากใช้เวลาอยู่ในแนวหน้า

การประกาศของทหารของ Sassoon มีให้อ่านในช่วงต้นของภาพยนตร์ การที่เขาปฏิเสธที่จะกลับไปที่ด้านหน้าน่าจะส่งผลให้เขาต้องขึ้นศาล ซึ่งการคัดค้านของเขาจะถูกอ่านในบันทึกการพิจารณาคดีตามกฎหมาย เนื่องจากครอบครัวของเขามีเพื่อนอยู่บนที่สูง แซสซูนจึงถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลจิตเวชเพื่อรักษา

กวีเข้าร่วมการบำบัดด้วย ดร. ริเวอร์ส (เบ็น แดเนียลส์) ซึ่งเขาได้เปิดเผยความปรารถนาที่จะมี “ความรักที่ไม่กล้าเอ่ยชื่อ” น่าแปลกที่หมอไม่เพียงเปิดเผยการรักร่วมเพศของเขาเองเท่านั้น แต่ยังชอบอธิบายบทกวีอีกด้วย “ทำไมคุณต้องทำให้สิ่งเลวร้ายฟังดูสวยงาม?” แซสซูนถามถึงบทสนทนาที่ฉุนเฉียวที่สุดของเดวีส์เรื่องหนึ่ง

นอกจากนี้ แซสซูนยังได้พบกับวิลเฟรด โอเวน (แมทธิว เทนนีสัน) กวีเอก ซึ่งเป็นบรรณาธิการนิตยสารวรรณกรรมของโรงพยาบาล โอเว่นขี้อาย พูดติดอ่างเล็กน้อย และต้องการสร้างความประทับใจให้เพื่อนใหม่ด้วยบทกวีของเขา แซสซูนเป็นช่วงแรกวิจารณ์ จนกระทั่งโอเว่นนำเสนอผลงานดีๆ ให้เขาจนหัวใจสลาย เป็นส่วนหนึ่งของการบำบัด

ทั้งคู่ซ้อมเต้นรำบอลรูม ซึ่งเดวีส์ยิงด้วยสายตาที่อ่อนโยนและเร้าอารมณ์ (ฉากในสระว่ายน้ำก็ควรค่าแก่การจ้องมองนี้ด้วย) ความหมายที่โรแมนติกคือผู้ชมทั้งหมดมาที่นี่ แม้ว่าความรู้สึกจะชัดเจนจนแทบจะสัมผัสได้ การชำเลืองมองอย่างรวดเร็ว ลวงตา และความเงียบงุ่มง่ามได้รับการถ่ายทอดอย่างสวยงาม ทำให้เราเชื่ออย่างถูกต้องว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงด้วยดี

โอเว่นได้รับการเคลียร์ให้กลับไปที่ด้านหน้า ซึ่งเขาถูกฆ่าตายในสนามรบ ฉากที่เขาบอกลาแซสซูนเป็นเจ้านายชั้นสูงในอารมณ์ที่ไม่ค่อยแสดงออกและมักไม่ได้พูด ซึ่งเป็นความพิเศษของเดวีส์ Tennyson และ Lowden นั้นยอดเยี่ยมมาก โดยคนหลังๆ ต่างก็อ้อนวอนว่า “คุณอยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหม” ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ความสัมพันธ์และผลลัพธ์นี้จะหลอกหลอนภาพยนตร์

โอเว่นเป็นชายอีกคนหนึ่งที่แซสซูนไม่สามารถช่วยชีวิตในการต่อสู้ได้ โดยเน้นถึงเหตุผลหลักที่เขาคัดค้านการกลับมาที่แนวหน้าในตอนแรก เขาจะให้เกียรติพวกเขาด้วยบทกวีของเขา การใช้ภาพในหนังข่าวขาวดำของเดวีส์ภายใต้คำพูดของแซสซูนแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงเรื่องนี้

แซสซูนผู้เฒ่าเป็นคนขมขื่นที่ตวาดใส่จอร์จ (ริชาร์ด กูลดิง)

ลูกชายของเขา และมีความสัมพันธ์ที่เปราะบางกับภรรยาของเขา เฮสเตอร์ แกตตี้ (เจมม่า โจนส์) จอร์จตกตะลึงที่บิดาผู้ไม่นับถือศาสนาก่อนหน้านี้ได้ตัดสินใจเข้าร่วมคริสตจักรคาทอลิก “มันเป็นเรื่องถาวร” เขาบอกกับจอร์จ Capaldi ไม่ได้ดูเหมือน Lowden จริงๆ และดูเหมือนว่าเขาจะดูไม่เข้ากับกิริยาท่าทางของเขาเลย

แต่นั่นจะมีความเกี่ยวข้องมากขึ้นหากภาพยนตร์ถูกนำเสนอตามลำดับ เมื่อ Lowden เปลี่ยนไปเป็นนักแสดงที่มีอายุมากกว่า (เทคนิคที่ Davies ใช้สำหรับ Hester และตัวละครอื่นๆ อีกสองสามตัว) เราเชื่อว่าทั้งสองมีความเหมือนกัน ที่สำคัญกว่านั้นคือเราเชื่อว่าแซสซูนสามารถเติบโตเป็นชายผู้โกรธเกรี้ยวและโกรธเกรี้ยวที่ยังคงมองหาคำตอบอยู่ “เบเนดิกชั่น” ให้ข้อมูลเพียงพอที่จะสนับสนุนสิ่งนี้

ซัสซูนเริ่มดำเนินกิจการต่างๆ มากมายกับผู้ชาย หลายคนปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่ดี อย่างแรกคือ Ivor Novello (เจเรมี เออร์ไวน์ผู้ร้อนแรง) ตำนานละครเพลงและดาราในภาพยนตร์ Jack the Ripper ของ Alfred Hitchcock ในปี 1927 เรื่อง “The Lodger” “เขาน่าขบขันแต่ไม่น่าพอใจ” แม่ของแซสซูนบอกเขาหลังจากพบโนเวลโล “ดวงตาของเขาช่างโหดร้าย” บางทีฮิตช์ก็เห็นความโหดร้ายแบบนั้นตอนที่เขาโยนเขา โนเวลโลได้ฉากรักหนึ่งฉากของภาพยนตร์เรื่องนี้

ซึ่งถูกขัดจังหวะชั่วครู่โดยเกล็น เบียม ชอว์ (ทอม บลายธ์) อดีตคู่รักของเขาและหนึ่งในคู่หูของแซสซูนในเวลาต่อมา แม้จะเห็นว่าโนเวลโลปฏิเสธชอว์อย่างเย็นชา แต่แซสซูนยังคงห่วงใยเขาและยอมรับการล่วงละเมิดบางอย่างของเขา ราวกับว่าเขารู้สึกว่าเขาสมควรได้รับมัน

คาลัม ลินช์ รับบทเป็น สตีเฟน เทนแนนต์ วัณโรค คนรักของแซสซูนอีกคนที่เยาะเย้ยเขาตลอดความสัมพันธ์ เดวีส์เขียนบทล้อเลียนส่อเสียดอย่างเฮฮาที่เขาใช้เพื่อสร้างผู้ชมให้พร้อมรับการชกทำลายล้างที่เขาจะโยนในภายหลัง ส่งผลให้เสียงหัวเราะติดอยู่ในลำคอ ซัสซูนเป็นคนขี้หึงมาก จัดการกับผู้ชายที่ไม่มีเจตนาจะซื่อสัตย์

เมื่อลินช์แปลงกายเป็นนักแสดงที่มีอายุมากกว่า Anton Lesser เรารู้ว่าเขาจะปรากฏตัวในไทม์ไลน์ของ Capaldi และ James มีเพียงชาติที่อายุน้อยกว่าของชอว์และเฮสเตอร์ แกตตี้ (เคท ฟิลลิปส์) เท่านั้นที่ปฏิบัติต่อแซสซูนด้วยความเหมาะสม ดูเหมือนว่าแกตตี้จะคิดร้ายพอๆ กับที่เธอจะเป็นสามีในไม่ช้า เธอตระหนักถึงเรื่องเพศของเขา (ทั้งเขาและสตีเฟนเติมเต็มเธอ) แต่เธอก็เข้าสู่การแต่งงานที่อาจไม่มีความสุขอยู่ดีและให้กำเนิดลูกชายคนหนึ่ง

รวมถึงผลงานชิ้นเอกของเขา “The Long Day Closes” เทอเรนซ์ เดวีส์ได้สร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับอัตชีวประวัติที่เป็นส่วนตัวอย่างลึกซึ้งในบางครั้ง ฉันสงสัยว่าเขาพบความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับแซสซูน เพื่อนศิลปินคนหนึ่งซึ่งอย่างน้อยก็ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้วก็คือชายชราคนหนึ่งที่ยังคงค้นหาคำตอบว่างานศิลปะของเขามีความสำคัญหรือไม่

ชายคนหนึ่งยังคงตั้งคำถามกับทางเลือกที่เขาทำในชีวิต นี่เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของเดวีส์ ที่แม้จะแยกจากงานก่อนหน้านี้ แต่ยังเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ใกล้เคียงกับผิวเผินเล็กน้อยมากกว่าที่เราคาดหวังจากเขา เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่เขาตั้งชื่อภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า “เบเนดิกชัน” เว็บสเตอร์อธิบายว่าการอวยพรเป็นศีลศักดิ์สิทธิ์ของคาทอลิก

แต่ยังเป็นการอธิษฐานครั้งสุดท้ายของพิธีทางศาสนาอีกด้วย บทกวีสุดท้ายที่เราได้ยินคือบทกวีที่โอเว่นเขียนให้แซสซูน โดยนำเสนอผ่านภาพหลอนหลอนของทหารที่ได้รับบาดเจ็บ มันทำหน้าที่เป็นบทสรุปที่สมบูรณ์แบบของงานของ Sassoon และความผิดของผู้รอดชีวิตของเขา สำหรับเขา นี่เป็นช่วงเวลาสุดท้ายของพระคุณ ซึ่งเป็นคำอธิษฐานปิด

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : adonaj.net